طراحی داروخانه و مطب دندانپزشکی با تجهیزات به روز در دنیا

تجهیزات مطب دندانپزشکی را از کجا بخریم؟
امروزه خرید تجهیزات مطب دندانپزشکی معضل بسیار بزرگی شده است. در سال‌های قبل خرید تجهیزات مطب با اقساط بلندمدت امر معمولی بود. ولی امروزه شرایط اقتصادی به نحوی است که حتی مطب داری را در بعضی شرایط غیراقتصادی می‌کند!

برای مدیریت صحیح منابع مالی ابتدا خریدهای اصلی را انجام دهید. یونیت، اتوکلاو، رادیوگرافی خریدهای اصلی مطب بسیاری از دندان‌پزشکان هستند (البته بعضاً متخصصین اطفال، ارتودنسی و بعضی همکاران عمومی بنا بر حیطهٔ فعالیت نیاز به رادیوگرافی ندارند). این اقلام مواردی هستند که بیشترین بودجه را هم به خود اختصاص می‌دهند.

تجهیزات مطب را حتی اگر بودجهٔ خیلی بالایی دارید از وسایل لاکچری و شیک شروع نکنید. هزینه‌های بالا را برای زیرساخت‌ها اختصاص دهید. بهتر است اتوکلاوی بادوام و عمر کافی انتخاب کنید و بیماران در اتاق انتظار روی صندلی ساده بنشینند تا اینکه اتوکلاو ارزانی بخرید و اتاق انتظار را با مبل‌های گران‌قیمت تزئین کنید!

شرکت‌های واردکننده یا تولیدکننده مادر همیشه بهترین گزینه‌های خرید هستند. حتی در خرید اقساطی هم منصفانه‌ترین قیمت‌ها را از خریدهای بی‌واسطه می‌توانید به دست آورید.

در فرم اجاره، مطب‌های تجهیز شده همیشه به‌صرفه هستند و بدون سرمایه اولیه برای کسانی که از صفر شروع می‌کنند گزینه‌های عالی هستند. اشکال کار فقط نگهداری و تعمیرات تجهیزات مستعمل و همچنین خطر همیشگی لغو قرارداد در سال‌های آتی است.

محل مطب چه نوع ساختمانی می‌تواند باشد؟
ساختمان یا واحد مطب می‌تواند یک ساختمان یا واحد با کاربری اداری، تجاری و یا مسکونی باشد. بر اساس قانون شما می‌توانید حتی در منزل خود مطب دایر کنید. البته قوانینی وجود دارند که درصورتی‌که مطب شما برای بقیهٔ همسایگان ساختمان مسکونی مشکل ایجاد کنند و موجب شکایت آن‌ها شوند، مطب شما را در آن محل به تعطیلی بکشاند.

مطب شما می‌تواند اجاره‌ای باشد یا اینکه خریداری‌شده باشد.

انتخاب محل مطب فاکتور بسیار حساس و مهمی است. اگر متخصص پروتز هستید مطب شما نمی‌تواند طبقه چهارم یک ساختمان بدون آسانسور باشد! (هرچند که در زمان معاصر هیچ مطب دندانپزشکی در این محل مناسب نیست!)

مطب شما می‌تواند در یک راسته باشد (مثلاً خیابان‌هایی که اکثر همکاران در آن متمرکز هستند) یا در یک محله و منطقهٔ خاص با تراکم کم دندان‌پزشکان باشد.

برحسب استراتژی کاری و تبلیغی خود انتخاب هرکدام از این موارد مزایا و معایب خود را دارد.

مثلاً دندان‌پزشک متخصصی که بیمارانش متکی به ارجاع هستند منطقی است که در راستهٔ مطب‌های دیگر باشد؛ اما همکار عمومی که درمان‌های زیادی جز خدماتش است می‌تواند در یک منطقهٔ خاص، دندان‌پزشک خانواده و معتمد آن منطقه تبدیل شود. برحسب استراتژی کاری و درآمدی خود محل مطب را می‌توانید انتخاب کنید.

یکی از اصطلاحات عامیانه برای ساختمان مطب پاخور بودن است. امروزه با توجه به اینکه تعداد خیلی کمی از بیماران ممکن است با دیدن صرف تابلوی بیرون وارد مطب شما بشوند، این پاخور بودن مفهوم قبلی خود را ازدست‌داده است.

مراجعین دندانپزشکی امروز اغلب با جست‌وجو، پرس‌وجو و آگاهی قبلی دندان‌پزشکان خود را انتخاب می‌کنند.

اما درنهایت نواحی شلوغ و پر مراجعه از این بایت که مراجعین زیادی به شما دسترسی دارند، مکان‌های خوب احداث مطب هستند. در نواحی متوسط ازنظر اقتصادی، تعداد عبور و مرور عابران از خیابان‌های منتهی به مطب فاکتور مثبتی تلقی می‌شود.

اما اگر در بالا شهر مطب می‌زنید وجود پارکینگ یا دسترسی اتومبیل برای مطب شما اهمیت بالا دارد.

توجه کنید مطب در مناطق مرفه نشین الزاماً به معنای درآمد بالاتر نسبت به مطب‌های نواحی کم برخوردار نیست. بیماران یک دندان‌پزشک همه نمی‌توانند صرفاً مرفه یا کم‌توان باشند. پس در این مورد گول ظواهر را نخورید!